Vroege Vogels

Deze week loopt er op de lagere school van mijn zoon een vroege vogel actie, een campagne om op tijd naar school komen te sensibiliseren. De kinderen worden enthousiast begroet door een leerkracht in een vogelverkleedpak als ze op tijd zijn. En op tijd, dat zijn wij, eigenlijk al een heel schooljaar zonder al te veel problemen. We zijn zelfs al een paar keertjes bijna te vroeg geweest! Dan ging de schoolpoort pas open als ik mijn bakfiets aan het parkeren was. Nochtans zijn wij hier allemaal avondmensen, zelfs de kinderen. Hier dus absoluut geen kinderen die om 6u vrolijk uit bed springen, ook in het weekend niet, al springen ze dan wel merkbaar vrolijker uit bed dan in de week 😉.

Vorig schooljaar was het een heel ander verhaal. We waren dan wel meestal op tijd, maar daarvoor moest er serieus gehaast worden en werden de kinderen regelmatig niet al te vriendelijk opgejaagd door een ouder die zijn geduld al lang verloren was. Dit jaar lukt het ons behoorlijk aardig met enkel occasioneel nog eens gehaast en gesnauw. En neen, dat komt niet omdat de kinderen ineens veel beter meewerken en ook niet omdat we veel vroeger opstaan. In tegendeel, de wekker staat zelfs later dan vorig jaar en de jongste heeft minstens Ă©Ă©n keer per week een kledingscrisis. Het geheim? Een mama die zich veel beter in haar vel voelt en in het algemeen meer onthaast is 😊.

Ik hakte eind vorig schooljaar en belangrijke knoop door en maakte een keuze die veel beter bij de noden van mezelf en mijn gezin past. Het is echt ongelofelijk hoe groot die impact is. De schoolpoort is op dezelfde uren open, we staan later op, er moet zelfs meer gebeuren ’s morgens en toch lijken we nu zeeĂ«n van tijd te hebben. De brooddozen worden nog wel afgewassen de avond voordien, maar niet meer klaargemaakt. Toch zorgt zelfs een crisis zoals vergeten brood uit de diepvriezer te halen, brooddozen die toch niet afgewassen werden of dochterlief die zelfs bij outfit nummer 3 nog problemen maakt, er niet meer automatisch voor dat we vervallen in gehaast en gesnauw. Heel occasioneel nog wel hoor, we zijn nu eenmaal niet perfect en zeker bij de combinatie “overslapen” en “crisis” kan het wel heel spannend worden. Maar het is zeker niet meer de standaard die het vorig schooljaar was en dat is een fantastische evolutie.

‘Tijd’ en ‘haast’ zijn namelijk vooral een kwestie van mindset en veel minder een kwestie van de eigenlijke minuten op de klok. Als je denkt vanuit een ‘tekort’ aan tijd, ga je veel sneller vervallen in gejaag en verlies je sneller je geduld. Bovendien pikken je kinderen dat op en gaan ze vaak nog meer treuzelen of zelfs beginnen tegenwerken. Hetzelfde gebeurt als je te weinig bezig bent met het nu en al te sterk aan het denken bent aan wat er te doen staat nadat de kinderen buiten gewerkt zijn. Dat gebeurde bijvoorbeeld vorig jaar vaak als ik nog een trein te halen had nadat de kinderen met papa naar school vertrokken waren. Ik was niet alleen in stress om de kinderen op tijd naar school te krijgen, maar ook om mijn trein te halen. En dat bleef doorwerken zelfs wanneer ik op het einde van de ochtendroutine zag dat het niet meer ging lukken en besloot een trein later te nemen. Het resultaat was dat ik eigenlijk al moe gehaast en uitgeput aan mijn werkdag begon, ondanks uitblaaspauze tijdens de treinrit.

Als je daarentegen kan denken vanuit ‘genoeg’ tijd, kan je veel rustiger blijven als dochterlief jammert over een kleedje dat pikt of om een andere schijnbaar random reden niet meer goed is. Er is immers genoeg tijd, dus heb je ook ruimte om samen met haar te zoeken naar een alternatief dat wĂ©l goed is. En zelfs als er effectief minder tijd dan normaal is, helpt het om ‘truukjes’ achter de hand te hebben. We hebben hier sinds dit schooljaar een wekker ‘tijd om naar school te gaan’. Als die wekker afloopt, moeten we beginnen aan de schoenen en de jassen. Er zit buffer op die wekker, dus zelfs als dat stuk van de routine minder vlot loopt dan voorzien, is er nog ‘genoeg’ tijd. Is er ergens een crisis geweest waardoor nog niet alles klaar is op dat moment, dan is dat ook geen probleem. Ontbijten kan ook nog in de bakfiets, dus op die manier wordt er dan tijd bij gecreĂ«erd en is er dus weer ‘genoeg’ tijd. De schoolpoort is een kwartier lang open, dus ook daar heb ik buffer voorzien. In tegenstelling tot vorig schooljaar, fiets ik nu standaard op een normaal tempo en trap ik mij niet langer de benen uit mijn lijf. Als ik nu terug thuiskom, heb ik dus een pak meer energie dan op de dagen dat ik vorig jaar van thuis uit werkte. Geen uitpuftijd meer nodig, ik ben meteen fris genoeg om erin te vliegen. Door die onthaastte ochtend, verloopt dus ook de rest van mijn dag minder gehaast. Als dat niet fantastisch is!

Hoe zit het bij jou? Heb jij het gevoel dat jouw (werk)keuzes bij jou en jouw gezin passen? Of zit je eigenlijk met een work-life balance die helemaal scheef is? Laat het hieronder weten in de opmerkingen!

Deze blogs zijn misschien ook interessant...

Schoolbel

Ik was de boekentassen nog af mijn fiets aan het laden als… TTTTTRRRRRRIIIIIING! … de schoolbel dus afging. Pakweg een jaar of drie geleden zou dat aanleiding geweest zijn tot paniek. Dat irritante geluid wou dan immers zeggen dat ik

Lees verder »

Het roer omgooien

“Ik wil 15 kilo afvallen!” Het is wellicht Ă©Ă©n van de meest clichĂ© voornemens die er elk jaar genomen worden. Ik herinner het mij nog heel goed, die eerste keer dat ik er ook bij hoorde. Dat was best wel

Lees verder »
Facebook
Twitter
LinkedIn

Get my tips directly now! Ready to start?

Pellentesque id nibh tortor id aliquet lectus proin nibh nisl.