Doosjesdenken

Doosjes zijn gevaarlijk!

En dan heb ik het natuurlijk niet over letterlijke doosjes, al heb ik uiteraard al wel eens een papiersnede opgelopen van een kartonnen doos en ook al meermaals mijn vel geplet tussen deksel en doos. Neen, ik bedoel het soort doosjes waar we in denken. Als kind heb ik enorm gefrustreerd in die doosjes. Hoe hard ik ook mijn best deed, het lukte mij maar niet om echt goed in een doosje te passen. Ik probeerde mij te gedragen zoals dat van iemand in mijn doos verwacht werd, maar het was altijd duidelijk aan de reacties dat het mij toch niet helemaal lukte.

Ik heb ook altijd geloofd dat er meerdere juiste manieren zijn om iets te doen. Dus als iemand mij duidelijk maakte dat het echt alleen maar een vierkante rode doos mocht zijn, vroeg ik mij altijd af waarom er dan niet ook witte stippen op konden staan en wat er mis was met een ronde doos. En raad eens naar welke verschrikkelijke doos ik dan heel vaak verwezen werd? De Waarom-Daarom doos! Oh, wat heb ik een hekel gehad aan die doos. Het zou mij niet verbazen dat die frustratie deel van de reden is geweest dat ik uiteindelijk wetenschapper werd. Dan kon ik eindelijk naar hartenlust die waarom-vraag stellen, er een antwoord op vinden en daar nog voor beloond worden ook! Fantastisch, toch? Ook mijn kinderen profiteren daar nu van, want zij kennen die waarom-daarom doos niet. Wat ze wel kennen is de “Ik zal het eens opzoeken” doos, want dat is wat mama en papa hen vertellen als ze het echt niet meer weten. En dan krijg je dus een 7-jarige zoon die de gevleugelde uitspraak doet: “Vraag het eens aan het internet, mama, want het internet weet alles.” Als dat niet jong geleerd is 😉.

Als kind heb ik dus enorm geworsteld met die dozen. Het heeft echt lang geduurd voor ik dat een goede plaats kon geven. Als wetenschapper was mijn “think outside the box” neiging ineens iets waardevol waardoor ik mij kon onderscheiden van de anderen die wel in hun beperkend doosje bleven zitten. Eén van mijn allereerste coaches zei mij ooit: “Om ‘out of the box’ te kunnen denken, heb je óók een doos nodig.” Ze had gelijk en haar inzicht heeft mij geholpen om meer vrede te beginnen nemen met al die doosjes om mij heen. Maar ik ben toch nog lang op zoek geweest naar een doosje waar ik in paste. Het werd een lange zoektocht waarin ik veel over mezelf leerde. Kort na de geboorte van mijn oudste kind, ging het deksel echt finaal van mijn creatieve doos. Ik nam eindelijk die naaicursus, maakte komaf met het aanmodderen dat ik tot dan gedaan had en verwierf effectief de kunde om tot een draagbaar kledingstuk te komen. Daarnaast nam ik ook mijn oude liefde voor handwerk weer op. Dat had ook een onverwacht neveneffect: ik had ineens een creatieve doos naast mijn wetenschappelijke doos en geen idee hoe ik beiden moest verenigen. Uiteindelijk stapte ik na de geboorte van mijn jongste kind in een traject voor loopbaanbegeleiding en ontdekte nog meer van mijn talenten. Nu had ik nóg meer doosjes en nog steeds geen allesomvattende doos. Bij gebrek aan beter heb ik die dan maar zelf gebouwd en zo werd mijn eigen bedrijf geboren. Uiteindelijk kreeg die doos zelfs zijn eigen babydoos en Creatleen Coaching was een feit.

Met Creatleen Coaching had ik eindelijk de ultieme doos waarin ik 100% mezelf kon zijn. Ik geloof niet in one-size-fits-all, maar in een unieke doos voor ieder van ons. Iedereen heeft zijn eigen noden en passies en als coach sta ik dan ook garant voor oplossingen op maat . En omdat ik ben wie ik ben, zullen ze waarschijnlijk out-of-the-box en creatief zijn. Stap-voor-stap leer je bij mij een betere balans vinden, eentje die past bij  jou en jouw gezin. Want alleen zo kan je zeker zijn van een structurele en blijvende oplossing. En alleen zo kan jij écht weer de mama zijn die je wil zijn.

 Van welke doosjes heb jij veel last? Laat het hieronder weten!

Deze blogs zijn misschien ook interessant...

Facebook
Twitter
LinkedIn

Get my tips directly now! Ready to start?

Pellentesque id nibh tortor id aliquet lectus proin nibh nisl.